υπερσεμνύω

ΜΑ

μσν.

επαινώ κάποιον πολύ

αρχ.

μέσ. ὑπερσεμνύνομαι

καυχιέμαι υπερβολικά, κομπάζω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + σεμνύνω «επαινώ» (< σεμνός)].